نگاهی به یک بیت از حافظ

زن را از کیفیت یگانه‌اش می‌توان شناخت؛همان که استعاره‌ای از خداست؛او بهترین مونس است در غربت عواطف.هر زن شکلی از زندگی‌ستطرزی از نگاه‌ است ترجمه‌ناپذیر.هر زن نوعی از مراقبه است در سکوتی ژرفکه هر چه آماده می‌کند یک‌نفره نیست.■ احمد آذرکمان - بیستم دی ۱۴۰۱.............مرد، دشوار است؛ به دشواری دیوارهای یک قلعه‌ی امن.جان‌پناهی‌ست به شکل آغوش‌های پُرضلع.مرد، اسم اعظم رنج‌های روزگار است؛ خدایی خانگی که در تکامل خیال‌های زنانه به تخت و تاج می‌رسد و از اتصال ستاره‌های آسمانِ کودکان به شکوهی دل‌نشین سر می‌سپارد.نگاه مرد ترجمان آهستگیِ کلام خداست؛ آن‌جا که بیش‌تر میل به سکوت دارد.مرد از هر نقطه‌ای که بیآغازد‌ به هر منظری که خو کند عاقبت به جماعتِ خانواده‌اش اقتدا می‌کند.■ احمد آذرکمان - بیستم دی ۱۴۰۱ نگاهی به یک بیت از حافظ...

فصلی ورق خورده است به سمت آفتابِ بهار.و کاروانی از تجربه، تابیده است به منزلگاه خویش.وجود عزیزتان تجلیگاه سطرهایی‌ست که از عمق بخشندگی‌هایتان می‌جوشد و سر بر انسانیت‌های پهناورتان می‌گذارد. شما کتابخانه‌های باشکوهی هستید که ما در آستانه‌ی دانایی‌ها و توانایی‌هایتان مؤمنانه صدا می‌کنیم نامتان را و پیوسته از خدا می‌خواهیم که هرگز خالی نباشد.سبدهایمان از سوسوی ستاره‌های هدایتگرتان‌.■ آذرکمان - مهر ۱۴۰۱■ ویژه لوح بازنشستگی نگاهی به یک بیت از حافظ...

در پنهانِ خویش، گرمِ شکفتنی
- زودتر از موعد
و ناگهان در خود تهیه می‌شوی
شبیه درخت‌های مسافر.
و آهسته چرخ می‌زنی
در حومه‌هایِ دعوتی پاک
و جایِ خالی پرنده را پُر می‌کنی
بر پله‌های دریا رو به آفتابِ سلام‌ها...

■ احمد آدرکمان - بیست و یکم دیماه ۴۰۱

به بهانه‌ی جشن تکلیف دختران

نگاهی به یک بیت از حافظ...